Bodrum Rotary Kulübü Meslek Hizmet Ödülü

Bodrum Rotary Kulübü 2012-2013 yılı Meslek Hizmet ödülleri Doria Otelde düzenlenen toplantıda törenle sahiplerine verildi. Beni de bu ödül için uygun görmüşler. Ben ödülü almak için gittiğimde, başka ödül alacak kişi ya da kişiler var mı, varsa kimler, bu konuda bir bilgi sahibi değildim. Ancak, orada çok güzel bir sürprizle karşılaştım. Rotary Kulübü tarafından iki kişiye Meslek Ödülü verilmesi kararlaştırılmış ve bu ikinci kişinin de Bodrum Belediye Başkanı Mehmet Kocadon olduğunu öğrendim. Ve bu da bir tesadüf, hem de çok hoş bir tesadüftü…Çünkü, onun benim hayatımda çok özel bir yeri vardır… Bu ödüle layık görülmek ve almak ne kadar güzelse, onla beraber almak ayrıca güzeldi… 

Bodrum Rotary Kulübü Başkanı Dr. Muzaffer Buyruk yaptığı açış konuşmasında, bu yıl meslek hizmetleri komitesi tarafından yapılan çalışma sonunda, Bodrum Belediye Başkanı Mehmet Kocadon ile Pınarlıbelen köyünde bağcılık yapan Mehmet Vuran’ın seçildiğini açıkladı ve ardından ödül törenine geçildi.

Törende, meslek hizmet ödülü sahiplerine, yani Sayın Başkanım ve bana, Bodrum Sağlık Vakfı engelli öğrencilerinin seramikten ürettiği özel plaketler verildi. Çalışmarımızı, üretimimizi farkettikleri için ve beni bu ödüle layık gördükleri için Bodrum Rotary Kulübüne çok teşekkür ediyorum…

İnternet sitelerimden, yazıp çizdiklerimden dolayı ben daha çok biliniyorum ve ön plana çıkmış durumdayım. Her ne kadar bu ödül bana verilmişse de, ilgilenmekten, içinde çalışmaktan, gezip dolaşmaktan çok zevk aldığım bağlarda, başta babam ve Erdal olmak üzere, bütün ailemin büyük emeği vardır…

Zeytin, Üzüm ve İncir, antik çağlardan beri çok önemli olmuş bitki ve ürünlerdir. Bunların içinde, hem önemi bakımından hem de sıra sıra asmaların oluşturduğu bağların görsel güzelliği bakımından üzümün yeri bir başkadır benim için. Bunun için de her zaman, yaklaşık 30 yıl önce bir tesadüf sonucu başladığımız Bağcılığa, "iyi ki başlamışız” diyorum. 

Karaova topraklarında yapılan tarımda bir zamanlar tütün ve tahılın çok büyük bir yeri vardı. Bir takım gelişmeler sonucu tütün tarımı sona erdi. Ve tütün çabuk unutuldu. Neredeyse daha düne kadar tütün üreticiliği yapılırken, şimdi öyle bir hava var ki, sanki üzerinden bir asır geçmiş gibi. Bunda, tütün tarımının çok zor olmasının etkisi büyüktür. Bu bakımdan, hiç kimsenin tütün yetiştirmeyi özlediğini sanmıyorum. Bir bakıma, isabet oldu da denebilir. Ama, geçmişte en büyük geçim kaynağı olmasından dolayı hakkını da teslim etmek gerekir. Tahıl tarımı da geçmişe göre oldukça azalmış durumdadır. Netice itibarıyla, arazilerin hatırı sayılır bir bölümünde ciddi bir tarımsal faaliyet yoktur. İşte, bizim bu ürün dönüşümünü gerçekleştirip, bağcılığa geçmiş olmamız ve bunu da başarılı bir şekilde devam ettiriyor olmamız, bu bakımdan önemlidir…